(een beetje) Kalmte in Kanchanaburi

Heee Hallo dan allemaal, daar zijn we (eindelijk) weer. 
Ons programma is best intensief, wat betekent dat we elke avond uitgeteld op bed ploffen en weinig kracht meer hebben voor het schrijven van een stukje. Maar niet getreurd: de goede voornemens zijn er weer, want er is ontzettend veel te vertellen! 

Op dag 4 verlieten wij onze AinBnB in Bangkok. Na wikken en wegen hadden we besloten toch maar een taxi te nemen in plaats van een minivan. Via GrabTaxi riepen wij een taxi op en enkele minuten later scheurde er een diepzwarte Mazda de straat in. We zwiepten onze backpacken de Mazda in en begonnen aan een 3 uur durende rit. Na enkele minuten toverde de Thai zijn mobiel tevoorschijn en begon er tegen te praten. Bleek dat hij het tegen google translate had en ons op deze manier duidelijk maakte dat Kanchanaburi zijn ‘hometown’ was en het super leuk vond ons te brengen. Na een zelfje die hij (waarschijnlijk) naar al zijn Thaise buddy’s stuurde, gingen wij op pad. In eerste instantie draaide hij (waarschijnlijk speciaal voor ons) top-40 muziek. Later was hij daar klaar mee en luisterden wij verplicht gedurende 2 uur naar een hyperactief Thais circusapen-concert, wat mij vooral erg op mijn zenuwen werkte. Na 3 uur werden we veilig gedropt op Kanchanaburi Bus Station. Hier belden wij naar de eigenaar van Oriental Kwai Resort (onze volgende bestemming), waarna wij werden opgehaald door een lokale taxi (oftewel: een auto waarin normaal varkens worden vervoerd). Zat prima, na 20 minuutjes kwamen wij aan op het resort. Hier werden wij ontvangen met een lekker fris fruitdrankje en een nat handdoekje om ons even op te frissen. We moesten nog even wachten op onze kamer, dus vulden wij onze tijd (en maagjes) met een lekkere brunch/lunch aan de river Kwai.  

Kanchanaburi is het middelpunt van deze blog, waar de uitlaatgassen plaats maakten voor de geur van vers gemaaid gras en geurige bloemen; het geluid van de ronkende motoren veranderde in tjirpende tropische vogels en het zicht op de drukke wegen transformeerde in groene jungle bladeren en en hoge bomen. Ook de eerste insectensteken werden een onvermijdelijk feit… 

In eerste instantie wilden wij deze dag meteen de Bridge over the River Kwai bekijken, maar we besloten de volgende dag alle bezienswaardigheden van Kanchanaburi in één keer te bezoeken en vandaag lekker te chillen aan het zwembad van het resort. Aan het eind van de dag wilden wij de blèrende kinderen graag ontwijken dus zochten wij een rustig plekje op aan de rivier. Prachtig was het, wij zouden uren naar de stromende rivier kunnen kijken en naar de tjirpende vogeltjes kunnen luisteren. 

‘Oriental Kwai Resort’ was ons aanbevolen door Caroline, via via had zij van hen gehoord. Een Nederlands stel is de eigenaar van dit resort. Op tripadvisor hadden Joe en ik alleen maar lovende recensies gelezen. We betaalden wel iets meer dan een gemiddeld verblijf in Thailand, maar dat was het zeker waard. Ontzettend vriendelijke eigenaren en heel behulpzaam. Een aanrader dus! 

Na een ontzettend lekkere curry als avondmaal (yellow coconut curry with chicken) zochten wij onze bungalow op, pakten onze spullen voor de volgende dag en doken wij onze bedjes in. Morgen een lange trip voor de boeg met een vol programma! 

Dag 5: Kanchanaburi sight-seeing

De vertrektijd voor de taxi (die wij voor de gehele dag bij ons hielden) stond gepland om 08:00 uur, dus om 07:30 uur zaten wij samen fris en fruitig aan de ontbijttafel aan de rivier. Joe bestelde een ‘banana pancake Dutch-style’ en ik een ‘Uitsmijter-bacon/cheese’ (jaa inderdaad, echt een uitsmijter, die Thaise dames probeerden het zelfs uit te spreken, niet geheel verstaanbaar maar zeker leuk!). 

Als eerst stonden de ‘Erawan-waterfalls’ op het programma. Na ongeveer een uurtje in de (super ruime en comfy) taxi kwamen wij aan bij de watervallen die bekend staan om de 7 verschillende niveaus. In totaal tot het 7e niveau ongeveer 2,5 km hiken door de jungle. Gelukkig waren wij vroeg vertrokken en redelijk voor de meute uit. We besloten direct naar het 7e niveau te hiken en af en toe een mooie foto te maken. De eerste 4 niveaus gingen soepel, de laatste twee waren wat pittiger: geen aangelegde paden, maar echt jungle en klimmen / klauteren over rotsen. Onze bergstappers kwamen hier dus goed van pas! Onderweg naar boven lieten wij wat Duitse Nijlpaarden achter (die hielden het gezien bij een niveautje of 3) en zagen wij wilde aapjes!! Super leuk!! Eentje ging zelfs helemaal zitten voor de foto (die volgt nog, staat op de camera: solly). 

Op het zevende niveau waren wij eigenlijk de enigen samen. Super mooi en rustig. We trokken onze bergstappers uit en namen een verfrissende duik, waar vooral Joe heeeel blij van werd. In het water kregen onze voetjes een gratis ‘fish spa’, van die kleine visjes die aan je voeten gaan knagen. Die eerste reactie: IEEEEHHHHH DAT KIETELTT!! Uiteindelijk wende het wel, maar bleef een gek gevoel. Hier bleven we even lekker chillen totdat er meer mensen het 7e niveau ontdekten. Onder andere een Russisch stel, waarvan het vrouwelijk lid (haar billen in het bijzonder) uitgebreid door haar vriend werd gefotografeerd (waarschijnlijk voor instaaaa). Daar waren wij vrij snel klaar mee dus besloten ons aan te kleden en klaar te maken voor de hike naar beneden. Het was een stuk drukker, dus al mensen ontwijkend kwamen wij om 11:30 uur terug bij de taxi. We adten een flinke fles water en maakten ons klaar voor de volgende stop: Hellfire pass. 

Aangekomen bij de start van Hellfire pass kregen wij beiden een koptelefoon met apparaatje voor een audiotour (in het Nederlands!) én een walkie-talkie in case of any danger. Onze aardige taxichauffeur gaf zijn ID-bewijs af als borg, wij hadden geen paspoorten bij ons.. Een kleine uitleg bij Hellfire pass: het gaat over met name Australische, Britse, Amerikaanse en Nederlandse krijgsgevangenen die in Thailand de Birma spoorlijn moesten aanleggen tijdens de tweede wereld oorlog. Tijdens een hike van 2,6 km door de brandende zon luisterden wij naar dit indrukwekkende verhaal. Het ontroerde ons. Het bizarste van alles: de spoorlijn werd nadat het klaar was ontzettend snel gebombardeerd, waardoor het grootste gedeelte nooit is gebruikt... Als jullie ooit nog in Thailand komen is dit zeker een bezoek waard! Er is overigens in 2013 een film over het aanleggen van deze spoorweg uitgebracht: ‘’the railway man’’. Deze willen wij graag zien als we terug zijn in Nederland. Kennen jullie die film?

Toen wij eindelijk (doordrenkt van zweet en erg dorstig) bij het eind van de heftige hike waren aangekomen, rende de Thaise Taxi-man op ons af met koude flesjes water en een koud doekje vochtig ter opfrissing. Dit namen wij heeeel dankbaar aan: een geluksmomentje! 

De rit vervolgde naar Death Railway: het stuk spoor aangelegd tijdens WOII door diezelfde krijgsgevangenen en dat nog steeds in gebruik is voor ‘’normaal’’ openbaar vervoer. Hier stapten wij in de trein op huidig beginstation Tok Sai Yok Noi voor een 40-minuten durende treinrit door mooie natuur. Onze lieve taxichauffeur zorgde ervoor dat wij een goed plekje bemachtigde vlak voordat een horde Chinezen uit een tourbus als mieren de trein in kropen. 

Bij Tha Kilen-station stond de taxi al klaar voor het laatste deel van onze dag: the bridge over the river Kwai (bekend van gelijknamige film). Deze brug was één van de vele bruggen die tijdens het aanleggen van de Thailand-Birma spoorlijn moest worden gebouwd en wordt tegenwoordig nog steeds gebruikt. Hier lopen dagelijks super veel toeristen overheen, zo ook wij, voor een foto bij deze brug. Na een lekkere verse sappige zoete ananas, gekocht bij een vrouwtje op straat, stapten wij moe maar voldaan de auto in: op naar het resort voor een douche en een welverdiend diner!

Aangezien wij alle bezienswaardigheden hadden gespot, konden wij op dag 6 onze vermoeiden lichamen opladen aan het zwembad in het zonnetje. De rust werd helaas bruut verstoord door een Nederlands gezin met twee jonge kinderen, die wij al van ver aan konden horen rennen met hun kleine kinder voetjes in klappende teenslippertjes. Er volgde een orkest aan geblèr/gejank en zuchtende corrigerende ouders. Een van de twee meisjes zeek tot overmaat van ramp haar blaas leeg in het zwembad, waarna nog meer geblèr en gejank volgde. Onze zwemlust verdween als sneeuw voor de zon, dus we besloten lekker te gaan lunchen en de rest van de dag de rust langs de rivier weer op te zoeken. Aan het eind van de middag lieten wij onze lijven verder ontspannen door een ‘Thai oil-massage’ (neeeee niet met happy-ending). Zo, nu waren wij klaar voor morgen. Een lange lange reisdag stond op de planning: Kanchanaburi – Bangkok – Chiang Mai. 

Om jullie ook even wat rust te gunnen, stop ik hier met het verhaal. Sorry voor de lengte, maar er is echt zo veel te vertellen… Er moeten nog wat dagen ingehaald worden, dus waarschijnlijk zal er snel een volgend reisverhaal volgen :) 

Liefs, 

Rob & Joe